“Antwerpen Sportstad” op de Gitschotellei?

“Antwerpen Sportstad” op de Gitschotellei?

Antwerpen Sportstad biedt de sportieveling een waaier aan onverwachte uitdagingen, op de Borgerhoutse Gitschotellei ! De aanwezige kuilen en putten vereisen van de gevorderde atleet de nodige kennis op het vlak van polsstokspringen, de koninginnediscipline in de atletiek. Maar dat is niet de enige sport die je helemaal gratis kan komen beoefenen in Borgerhout: bij regenweer zijn de plassen voldoende groot om te komen waterfietsen. Nog geen olympische discipline, maar geen nood: wat op de Gitschotellei moet doorgaan voor een fietspad, is het perfecte parcours voor de zwaardere tot bijzonder zware veldrit. Sommige stukken zijn bijvoorbeeld goed geschikt voor wie de techniek van het terreinfietsen onder de knie heeft. Voetgangers kunnen zich dan weer bekwamen in hindernislopen.

Borgerhout moet bereikbaar blijven!

In Borgerhout zal het linkse beleid er alles aan doen om hun plannen en ideeën verder door te drukken, tegen de zin in van een groot deel van de bevolking, vooral i.v.m. ruimtelijke ordening zoals o.a. het verder afsluiten en verkeersvrij maken van straten en pleinen, straten versmallen, straten doorknippen en onnodige enkelrichtingstraten aanleggen. Het lijkt wel of men van Borgerhout een dorp in de Kempen wil maken, een tweede Bokrijk misschien. Dat is niet realistisch. Er loopt door Borgerhout een winkelstraat die tevens een belangrijke verkeersader is, de Turnhoutsebaan. Deze belangrijke baan is nu bijna afgesloten door enkelrichting zijstraten met als resultaat een zeer beperkte mogelijkheid om van noord naar zuid, en vice versa, te gaan. Dit is absurd! Zijstraten van de Turnhoutsebaan zijn niet alleen noodzakelijk voor de bereikbaarheid van de handelaars van de Turnhoutsebaan maar ook voor het doorgaand en afvloeiend verkeer en mogen niet afgesloten en/of versmald worden om woonerven te worden zoals nu het geval is.

Slechte staat publiek domein

 Het linkse beleid wil zo weinig mogelijk auto’s en zoveel mogelijk fietsen. Parkeerplaatsen verdwijnen tegen de wil van de lokale bevolking. Kostbare en onlogische ingrepen worden uitgevoerd alsof er niet genoeg en meer belangrijk werk is dat eerst moet aangepakt worden. Er zijn zaken waar de inwoners bijna dagelijks over vallen (letterlijk en figuurlijk) zoals bv de erbarmelijke toestand van vele voetpaden die er soms schots en scheef bij liggen, met putten allerlei en overal. Men moet de ogen op de grond gericht houden om niet onverhoeds tegen de vlakte te gaan en er waarschijnlijk een beenbreuk aan over te houden. In de Jaak De Braeckeleerstraat, aan de kant van het postkantoor, loopt het voetpad met een helling van bijna 45° naar de rijbaan toe. Onder normale weersomstandigheden is het niet optimaal om daar te lopen maar als het sneeuwt en ijzelt, is het levensgevaarlijk.

Opnieuw trots kunnen zijn

 Vele Borgerhoutenaars hopen dat Borgerhout niet zal veranderden in een afgezonderd eiland, waar men zich nog enkel met de fiets of het openbaar vervoer kan verplaatsen, maar een volwaardige voorstad van Antwerpen zal blijven waar ook plaats is voor de auto, toegankelijk zonder hindernissen en onnodige obstakels. Een veilige plaats waar men op klaarlichte dag niet overvallen wordt, waar handtassen of kettingen niet afgerukt worden, waar men vanuit elke donkere hoek geen onheil kan verwachten. Een plaats waar iedere Borgerhoutenaar weer fier op kan zijn en als men zegt: “Ik woon in Borgerhout” men niet meer met een medelijdende of een begrijpende blik wordt aangekeken. Borgerhout moet terug een district worden om trots op te zijn.